Puisi dan Cerpen Sunda
Oleh:
Annisa Febrianty
IX-A
A.
Puisi
Sunda
Asih
nu mawa peurih
oleh :
pustaka sunda
asih
haliwugna ati anu ngageuri
kembang tresna ngawagu wayahna
rumasa raga teu walakaya
kembang tresna ngawagu wayahna
rumasa raga teu walakaya
geuning enya diri ngarasa
lieuk euweuh ragap teu aya
ukur keclak ibun katresna
ngalembereh maseuhan satia
naha enya teu aya harga ?
talaga wening nyangkrung na soca
bedah marudahngareumkeun rasa
asih,tresna,satia teu aya harga
kahalimpudan pames dunya
naha aya ngangenclangna rasa?
WASIAT KONGLOMERAT
Taufik
Faturrahman
Lamun Apih
paeh
pangbungkuskeun ku salambar boeh
ladang ngeleketek
tina rupa-rupa proyek
pangbungkuskeun ku salambar boeh
ladang ngeleketek
tina rupa-rupa proyek
Lamun Apih nemahan pati
pangmesenkeun padung jati
ladang ngumpulkeun komisi
jeung rupa-rupa korupsi
Kontrak-kontrak nucan diteken
Jeung SPK-SPK nu can dilaksanakeun
awurkeun luhureun paesan
na tetengger heug tulisan
parantos mulang ka kalanggengan
Apih, konglomerat tuladan
CERPEN SUNDA
Sora Takbir Ngalanglaeu
Pipiet Senja
Peutingan lebaran di wewengkon
pilemburan Depok. Sora takbir geus ngageder ti beurang keneh, ti keur manehna
nguprek di dapur ngolahkeun asakan. Kupat saukur welasan jeung angeun nangka
minangka kuahna. Daging sapi pamasihan dununganana mah dibistik, da kitu
kahayang Anisah.
Pawon kiwari simpe, imah leutik di tengah kebon awi karasana
mingkin rehe. Sanggeus solat isya, inyana kalah ngangin, sidengdang dina teras.
Ret ka palebah kulon, jalan satapak nu ngembat ti tungtung kebon awi ka imahna
marakbrak caang. Duka ti iraha lampu neon pating baranang di sabudeureun
imahna. Padahal, nya saha anu rek ngulampreng ka palebah dieu? Erte Danih
sigana mah, boga pokal nyaangan lembur dina peuting leubeut ku ampunan.
“Eeeh, Ema geuning di dieu keneh? Sanes de ngiring ka
masjid?” Anisah nyampeurkeun, jen nangtung hareupeun indung.
“Ema mah moal ka mamana da,” tembalna halon. Dadak sakala
asa aya anu ngagerihan hatena. Inget kana lalakon hirupna. Meh sataun inyana
kudu ngalaman papisah jeung anu jadi salaki, hirup kadua anakna di pilemburan
batur. Kang Iman, mana tega-tega teuing
jalma anu mitenah anjeun… Duuuh, Gusti!
“Takbiran di bumi oge teu sawios, Ema, malahan husu. Moal
aya anu ngabebereg, barudak tea maraceuh!”
“Iiih, teu kitu… Ngan ieu mah nyeta haroream ka mamana. Ari
Nisah niat ka mesjid mah henjig wae. Lin rek milu pawey dulag jeung barudak
Rohis?”
“Muhun… Ema kumaha atuh?” Anisah neuteup nu jadi indung.
Mojang jekekan, kelas dua SMA keur meumeujeuhna aktip di masjid. Kapeto jadi
pupuhu akhwatna. Sumanget jihad fillahna ngagegedur mo bina ti bapana.
Saha anu teu apal ka Iman Wisesa anu kungsi
ngageunjleungkeun lemah cai. Mungguh aheng intrik politik di nagara ieu,
gerentesna jadi kasuat-suat deui. Kang Iman, pagawean purah nunggu masjid, guru
ngaji, tukang minyak seungit ngurilingan kampung. Ujug-ujug dituding sabage
teroris, tukang ngabom? Salah saha mun
potret teroris teh siga Kang Iman atuh, salah sahaaa? Heg weh Kang Iman
ditibanan hukuman beurat… Ya Alloh, ya Rob!
“Haaar… nya teu kukumaha! Barina oge geus kolot, maenya rek
miluan pawey, matak disaleungseurikeun keh!” pokna buru-buru ngabeberah hate,
sakuat daya nyamunikeun sagala kapeurih.
Peuting ieu mah dipahing juuh cipanon!
Nyeh Anisah ngabelenyeh, imutna teuing ku nyari. Ceg nyekel
leungeun indung, celengok dicium kalawan deudeuh. “Moal lami da, ieu mah mung
de nyumangetan barudak we… sakedaaap!” cenah samemeh miang, dianteur ku teuteup
indung anu mikadeudeuh tan wangenan.
Gusti Alloh mah teuing ku Maha Asih, gerentesna sorangan.
Sok sanajan kapala kulawarga dibuang ka Nusakambangan, loba anu mikadeudeuh.
Tatangga, babaturan ngajina jeung barudak rumaja masjid, pangpangna ka Anisah
loba naker anu mikanyaah. Dipikanyaah ku dunungan, tug nepikeun ka nyanggupan
ngabayuan sakola Anisah nepi ka mana wae, cenah.
Teger hate, enyaan, hirup mah kudu ditawekalan. Kudu
istiqomah, apan kitu ceuk Kang Iman oge. Mawa pikiran kitu inyana ngaringkang,
sup ka imah, rek nungguan anak di jero wae.
“Dungakeun Nisah, Ema. Nisah hoyong janten mujahidah,”
ngajelengeng deui cita-cita anakna.
“Naon mujahidah teh, Geulis? Ema mah da… esde oge teu
tamat.”
“Pahlawan, Ema… kawas Abah,” cenah mani matak dedengeeun.
Karek rengse solat subuh basa aya anu gegedor panto.
Tibuburanjat, dibarengan ku Anisah, inyana mukakeun panto. Sugan jeung sugan
aya kaahengan. Kang Iman, jungjunan hate dikaluarkeun ti LP Nusakambangan,
dibebaskan tina sagala tuduhan. Ongkoh taya buktina Kang Iman dalangna bom
Bali. Ngaco we tamah, Kang Iman dijadikeun tumbal nagara adidaya!
“Euh, patugas ti kapulisian geuning? Aya naon?”
“Iman Wisesa dieksekusi tengah peuting tadi. Bisi rek mapag
layonna,” ceuk Erte Danih. Sora takbir ngadadak asa ngalanglaeu dina ceulina.
***
Tidak ada komentar:
Posting Komentar